رابطه‏ی جنسیت و به کارگیری راهبردهای یادگیری زبان فارسی به عنوان زبان دوم

    این پژوهش، از نوع کاربردی است و تأثیر جنسیت را بر به­کارگیری راهبردهای یادگیری زبان فارسی                 (به­عنوان زبان دوم) در میان فارسی­آموزان خارجی مورد بررسی قرار می­دهد. بر اساس پژوهش­های مختلف، استفاده از این راهبردها در یادگیری مهارت­های زبان تاثیر بسزایی دارد. در حوزه‏ی آموزش و یادگیری زبان انگلیسی و همچنین در زبان­های مختلف، راهبردهای یادگیری زبان مورد بررسی قرار گرفته­اند، ولی در حوزه‏ی آموزش زبان فارسی(به­عنوان زبان دوم) به غیر فارسی­زبانان، پژوهشی که بتوان بر اساس آن برنامه ریزی کرد، انجام نشده است و تنها به بررسی راهبردهای شناختی و فراشناختی(در میان فارسی­زبانان)، اکتفا شده است؛ بنابراین، انجام این پژوهش، کاری ضروری به نظر می­رسید. برای انجام پژوهش مورد نظر، از پرسشنامه راهبردهای یادگیری زبان آکسفورد(1990)، استفاده شد. ابتدا نسخه­ی 50 سوالی پرسشنامه به زبان فارسی ترجمه و پایایی آن طی یک آزمون آزمایشی(با استفاده از 30 فارسی­آموز)، به روش آلفاکرونباخ محاسبه شد که برابر 80/0 بود. با این حال، در برخی از بخش­های پرسشنامه اصلاحاتی صورت گرفت. سپس 156 فارسی­آموز خارجی مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین­المللی امام خمینی(ره)، از 13 کشور گوناگون به پرسش‏نامه‏ی اصلاح شده پاسخ دادند. تحلیل آماری به کمک آزمون "تی" و آزمون "ضریب همبستگی اسپیرمن" نشان  می­دهد اگرچه، میانگین کلّ نمره­ی دانشجویان دختر بیشتر از دانشجویان پسر است، امّا امّار استنباطی بیانگر آن است که این اختلاف میانگین‏­ها معنادار نیست. بنابراین، دو گروه دانشجویان دختر و پسر، کم و بیش به یک میزان از همه‏ی راهبردهای یادگیری استفاده می‏کنند. همچنین  یافته­ها حاکی از آن است که اولویت­های فارسی­آموزان دختر و پسر، در انتخاب نوع راهبردها متفاوت است.